bezoek

Het is alweer een paar dagen geleden dat ik mijn laatste verslag schreef. De tijd gaat ook zo snel. Laat ik beginnen met donderdag op het schooltje. De eerstekeer dat de kinderen zelf mochten kiezen waar ze mee wilden spelen. Nou dat was me wat, ze snapten er helemaal niets van. Laten we het eens bekijken vanuit de ogen van Faith, drie en een half jaar jong. Je bent gewend dat de juf iets voor je neerzet en daar moet je dan mee spelen. Drie blokken. Je stapelt ze op, laat ze vallen, zet ze achter elkaar, herhaalt dit een stuk of zes keer en gaat dan rondkijken wat de andere kinderen doen. Die doen het zelfde. Nu wordt er opeens gevraagd waar je mee wil spelen. De treinbaan wordt aangewezen, de doos met blokken, de nopper en nog meer waar je uit mag kiezen. Dat is gek, wat moet ik nu doen? ik weet het niet. Bibi meta vraagt of ik met de auto's wil spelen en brengt me aar het kleedje met de auto's. daar wordt ook Hope neergezet. Ik pak snel een paar auto's voordat hope ze afpakt. Hope pakt ook auto's en verstopt ze tussen haar benen. Er zijn nig meer auto's. Hope en ik pakken zoveel mogelijk auto's en verstoppen die snel. Nu staan er geen auto's meer op het kleed, maar hope en ik hebben wel lekker alle auto's verstopt tussen onze benen. Zo die kan niemand ons meer afpakken. Zo blijven we een tijdje stil naar elkaar kijken. Dan komt bibi Meta en ze pakt een autootje van me en rijdt dat naar Hope. Maar dat is niet de bedoeling, het zijn mijn auto's. Dan pakt ze een autootje van Hope en rijdt dat naar mij toe. Gelukkig, ik heb hem weer terug.

Het is zo moeilijk voor de kinderen om te snappen dat ze er mee mogen en kunnen spelen en dat de grotere kinderen het niet van ze af komen pakken dat ze de spullen angstvallig vast houden en niet tot spelen komen. Tegen de tijd dat ik weer weg ga hoop ik dat ze wat meer kunnen en durven spelen. Hier en daar zag ik gelukkig wat spel op gang komen.

s avonds naar het vliegveld om david, maryse en dexter op te halen. Een feestje om ze te zien. Vrijdagavond was het Halloween voor de studenten van de internationale school. Dit is elk jaar een hele happening en ook dit jaar deed ik weer mee. Ook de rest van de familie had een rol. Dexter vond het allemaal prachtig. Ik was de time healer en stond bij een vuurtje waar ik melkpoeder in moest gooien en een verhaaltje er bij vertellen. Elke keer als er een groep kwam zei Dexter", je moet weer optreden oma" en na afloop: "Dat was een goeie oma"[e-1f60d]

Zaterdag telefoonkaarten voor david en maryse geregeld en de rest van de dag bij het zwembad doorgebracht. Wordt vervolgt........