weekverslag

Het leven hier is met geen pen, in dit geval een toetsenbord, te beschrijven. Elke dag is een uitdaging. De oplossing voor de energiecrisis hebben ze hier wel gevonden, gewoon alleen ’s avonds en in het weekend stroom. Fijn als je telefoon leeg is. Verder stof, stof, stof overal, het moet echt gaan regenen. Na een dag zijn al je kleren vuil om over je voeten maar te zwijgen. Ik denk dat die van mij nooit meer schoon worden. Inmiddels zijn David, Maryse en Dexter weer veilig in Nederland aangekomen. Maandag en dinsdag zijn we op safari geweest en hebben de big five gezien. Het was weer geweldig. Donderdag en vrijdag weer naar school geweest, samen met Dexter. Hij en Jonathan waren dikke vrienden. Zo boeiend om te zien dat taal geen enkele barrière vormt in het samen spelen. Ook het verschil tussen huidskleur speelt geen enkele rol. Volgens mij heeft Dexter het niet eens opgemerkt.

Ook heb ik mijn petekind Jaqueline gezien. Toen ik de eerste keer hier was viel zij mij direct op. Daar waar de andere kinderen en de juffen nog geen puzzeltje konden maken, legde zij in één keer een puzzel van negen stukjes. Zij is zo slim en ik vond het zo jammer als zij naar een goverment school zou gaan en zich niet optimaal zou kunnen ontwikkelen. Met enige moeite is zij nu op een English medium school geplaatst en kwam aan mij haar laatste toets resultaat laten zien. Ik zeg altijd tegen haar dat zij later minister van onderwijs moet worden. Inmiddels is zij 10 jaar oud. Maar zoals altijd hier , weer een probleem: haar moeder heeft een man gevonden en zij gaan verhuizen naar Arusha, dat is te ver weg van Moshi om op die school te blijven Nu moet ik weer op zoek naar een andere school in Arusha. Het schoolgeld blijf ik betalen tot zij de middelbare school heeft afgerond, maar eerst maar eens een school zoeken die haar wil aannemen. Er gelden hier strikte regels voor toelating, kinderen van arme ouders komen er sowieso niet op en er zijn testen nodig om te kijken of ze het niveau aan kan.

Maar , hakuna matata. Inmiddels druipt het water al weer van me af. Het is hier half 9 ’s avonds en nog 27 graden. Nu even het goede nieuws. De kinderen op mijn schooltje SPELEN!!!!!. In groepjes en met verschillende materialen. Je ziet ze genieten en zo trots dat ze zijn als ze iets gemaakt of gebouwd hebben. Omdat Dexter mij oma noemde zijn de kinderen dat over gaan nemen en roepen nu ook: “Oma”. In Nederland had ik een boekje uitgeprint in het Swahili over een krokodil en een vlinder. Dat hebben de juffen een paar keer voorgelezen en ik heb daar een verteltafel bijgemaakt. Samen met de kinderen gaan we die nog verder uitbreiden. We hebben al vlinders gemaakt en ik ga ook nog krokodillen met ze maken. Ze spelen het verhaal nog niet helemaal na, maar genieten er zichtbaar van. Ik ben zo ontzettend trots op Salome en Elisabeth. Ze zuigen alle informatie op en voeren het ook uit. Ook zij zien het resultaat, betrokken, spelende en dus lerende kinderen. Hilarisch is het zaklopen. Bij het kruidvat in Nederland vond ik een doos met buitenspelletjes voor de helft van de prijs. Daarin zaten o.a vier zakken om te zaklopen. In het swahili bestaat er geen woord voor en nu zeggen de kinderen dus; ”zaklopen”. In de laatste week ga ik een Hollands spelcircuit maken compleet met blikgooien, koek happen en eierrace en natuurlijk zaklopen.

Ondertussen ben ik materiaal aan het kopen voor de andere school. Vanmorgen vond ik na een speurtocht en een heleboel vragen een onooglijk winkeltje midden in een wirwar van steegjes. Daar vond ik boekjes met plaatjes in het swahili, en ook nog een paar andere boekjes. Ook hadden ze schriften, kleurpotloden en gewone potloden. Ik heb flink wat ingeslagen. Dank voor jullie bijdrage. Ook is de kast voor mijn schooltje in de maak, hoop dat hij op tijd klaar is. Met de driver van de safari heb ik afgesproken om koffie (kahawa) te gaan drinken en hij gaat me helpen om matrassen en kleden te kopen. Pampers en schoonmaakbenodigdheden kan ik zelf wel vinden en ik ga ook nog een keer terug naar dat winkeltje om meer te kopen, maar ze moest eerst weer bestellen. Waarschijnlijk neem ik dan een taxi om alles naar rundugai te brengen, want zelf rijden zie ik niet zo zitten, maar wie weet bedenk ik me nog en ga ik toch zelf !!!!(sorry David)

Allemaal de lieve groeten van mij en dank voor jullie steun. xx