Het schooltje

Het schooltje

Zoals jullie hebben gelezen was de ontvangst geweldig. Nadat we naar binnen waren gegaan en kinderen op de bankjes gingen zitten werd er een stoel voor me neergezet en kon ik beginnen. 20 paar kinderogen keken me verwachtingsvol aan. Eerst de inhoud van mijn tas maar eens laten zien. Ik had voor de eerste dag de autootjes meegenomen en liet die zien. Er werd gelijk enthousiast geklapt. Natuurlijk wilden ze er gelijk meespelen. Dat gaf mij de gelegenheid om eens rond te kijken hoe alles er uit zag en wat er nog over was aan materiaal van mijn vorige reizen. Het viel me niet tegen, in ieder geval was alles netjes gesorteerd. Dat was in het begin wel anders, wel was het niet erg schoon en de materialen waren vies en kapot. Leerpunt 1 wordt dus; minimaal 1 keer per jaar al het materiaal goed schoonmaken en wat kapot is weggooien .Verf en lijm zijn helaas nauwelijks gebruikt en er wordt ook nog steeds met alle kinderen klassikaal gewerkt. Dus er spelen 20 kinderen met 10 auto’s, 20 kinderen met 1 bak met blokken en 20 kinderen met drie poppen. De meeste kleintjes zitten dus te kijken hoe de grotere kinderen spelen. Leerpunt 2 is dus: werken in kleine groepen met verschillende materialen. Na de thee om 10 uur werd er door de juffen verwachtingsvol naar mij gekeken. De bedoeling was, spelletjes doen. Ik deed een paar simpele spelletjes, ze vonden het prachtig. Na drie kwartier was ik moe en wist even niks meer te verzinnen maar kinderen en juffen bleven roepen: “meer spelletjes, meer spelletjes”. Ik zei “morgen, morgen”, laat ze nu maar buiten spelen. Gelukkig deden ze dat en kon ik even uitpuffen. Ik moet dus meer spelletjes verzinnen. Na het buiten spelen werd er al weer naar mij gekeken zo van wat gaan we nu doen. Ik heb via mijn telefoon muziek opgezet en ze laten dansen. Volgens mij zijn de verwachtingen van de juffen dat ik de school draaiende hou en alles verzin zodat zij het later na kunnen doen. Maar dat is niet helemaal de bedoeling, ik wil ook zien hoe zij het doen, dus dat wordt maandag even een gesprekje. Vrijdag de klei meegenomen en dat was een groot succes, want alle kinderen kregen een stuk klei en ze konden dus allemaal spelen. De boekjes die ik vorige keer had gekocht waren allemaal compleet stuk gelezen. Een van de eerste dingen die ik ga kopen zijn dus boekjes.

Dan nu even het wonder van de telefoonkaart. Ik had dus woensdag een Tanzaniaanse telefoonkaart gekocht zodat ik internet heb en bereikbaar ben. Donderdag wilde ik even op mijn bankrekening kijken en kreeg de melding: uw app is geblokkeerd, waarschijnlijk heeft u driemaal de verkeerde code ingedrukt. Dat had ik dus helemaal niet gedaan, Help, zou ik nu al gekraakt zijn?? Ik verder zoeken op mijn telefoon, bleek dat mijn Nederlandse simkaart met abonnement er niet in zat en nergens meer te vinden was. Vrijdag aan iemand op de farm gevraagd en die zei dat ik onmiddellijk terug moest gaan naar Vodafone. Ik dus uit school weer naar moshi town naar het telefoonkantoor. Ik uitgelegd en meneer verwees me naar een grote pot op de balie en zei dat hij daar dan in moest zitten. Er zaten wel honderden telefoonkaarten in de pot. Gelukkig was er een mevrouw die mij wilde helpen en de hele pot omgekeerd. Ik had op een briefje geschreven dat ze moesten zoeken naar Hollandse nieuwe. Er kwamen steeds meer mensen meezoeken. Zie je het voor je? Al die telefoonkaarten op de grond en allemaal mensen zoeken naar dat ene kaartje van Hollandse nieuwe. Opeens zei een man ”is dit hem?” en hield zowaar mijn eigen telefoonkaart omhoog. “Yes, yes, yes, You are the best” Ik heb hem dus weer!!!! Nog niet erin gezet, dat laat ik maandag op kantoor doen.

Tot het volgende avontuur[e-1f60a]