Het begin

Hallo allemaal,

Hier dan mijn eerste verslag. Ik wilde dat ik kon schilderen met woorden, want geloof me alleen woorden zijn ontoereikend om te vertellen hoe het hier is. Zo’n andere wereld, zo’n andere cultuur, dit is geen Europa, dit is Afrika.

Inmiddels dus wel veilig aangekomen en de douane deed zowaar niet moeilijk. Ik wel, want twee koffers van 23 kilo, een handkoffer van 12 kilo en een zware tas met laptop, tablet etc. was het nog een hele toer om naar buiten te komen en nee ze hebben hier geen karretjes na de douane. Dus koffer voor koffer dan maar. Buiten werd ik opgewacht door de taxi en naar huis gereden. Onderweg was ik gelijk weer “thuis”, tweebaansweg, links rijden, overal gaten en hobbels in de weg, geen verlichting en tegenliggers die met groot licht oprijden. Maar gelukkig veilig in mijn “kasteeltje” aangekomen. In de afgelopen jaren ben ik qua huisvesting wel met sprongen vooruit gegaan. Van een armoedig hostel, naar een gastenhuisje en nu een heel huis met vier slaapkamers en een riante tuin waar de grapefruits aan de bomen hangen.

Woensdag doorgebracht met uitpakken, boodschappen doen, geld halen en een telefoonkaart. (daarover later meer) en wennen aan de warmte en dat alles zonder koffie, dat is pas leed!!De elektriciteit was uitgevallen, het gas nog niet aangesloten dus geen koffie!!!!!!! (Dat is Afrika) Langzaam rijden in een grote s.u.v. Subaru om weer te wennen aan het verkeer en het links rijden. Pfff, het zweet stond niet alleen in mijn handen.

Donderdag dan de eerste dag naar school. Om kwart over 7 ’s morgens in de auto.!!! De ontvangst op “mijn” schooltje was hartverwarmend. Kinderen en juffen kwamen naar buiten gerend toen ze mij zagen aankomen. Ik kreeg een zelfgemaakt schort omgehangen en werd toegezongen. Binnen stonden bloemen klaar. Echt geweldig. Verslag van de eerste twee schooldagen volgt later, ik ben te moe om verder te schrijven. Morgen gelukkig vrij en zal ik verder schrijven. Het is fantastisch, dankbaar, maar ook doodvermoeiend. Het is hier nu 21.00 uur en ik val bijna in slaap. (ik ben ook geen zestiger meer he[e-1f60a])